The Fox and the Crow

Son güncelleme: 29 Kasım 2024

2 dakika okuma süresi

Once upon a time, in a quiet forest filled with tall trees and soft rustling leaves, there lived a clever fox and a proud crow.

Bir zamanlar, yüksek ağaçlarla dolu ve yaprakların tatlı hışırtılarıyla sessiz bir ormanda, zeki bir tilki ve gururlu bir karga yaşarmış.

One sunny morning, the crow found a delightful surprise on the ground — a big, golden piece of cheese. “What luck!” she thought, grasping it tightly in her beak. With a flutter of her glossy black wings, she flew up to the tallest tree, choosing a sturdy branch as her perch. From there, she could enjoy her cheese without worrying about anyone taking it.

Bir sabah, karga yerde hoş bir sürpriz bulmuş: Büyük, altın sarısı bir peynir parçası. “Ne şans!” diye düşünmüş ve peyniri gagasıyla sıkıca kavramış. Parlak siyah kanatlarını çırparak ormandaki en yüksek ağaca uçmuş, sağlam bir dal seçmiş. Oradan peyniri keyifle yiyebilir, kimsenin onu almasından endişelenmeden oturabilirmiş.

As she settled down, along came the fox. He had been wandering the forest, his stomach rumbling with hunger. His sharp eyes spotted the crow high up in the tree, her beak holding the delicious cheese. “That cheese should be mine,” thought the fox, licking his lips. “But how do I get it?”

Karga dalda dinlenirken tilki oraya gelmiş. Ormanda dolaşıyormuş ve midesi açlıktan gurulduyormuş. Keskin gözleri ağacın tepesindeki kargayı ve gagasında tuttuğu lezzetli peyniri fark etmiş. “O peynir benim olmalı,” diye düşünmüş tilki, dudaklarını yalayarak. “Ama onu nasıl alırım?”

The fox, known for his cunning, sat beneath the tree and called out cheerfully, “Good morning, Miss Crow! What a beautiful day it is, and how lucky I am to see such a radiant creature!”

Kurnazlığıyla tanınan tilki, ağacın altına oturmuş ve neşeli bir sesle seslenmiş: “Günaydın, Bayan Karga! Ne kadar güzel bir gün ve böyle parlak bir canlıyı görmek ne büyük bir şans!”

The crow looked down at the fox but said nothing. She held the cheese firmly, suspicious of his motives.

Karga tilkiye aşağıdan bakmış ama hiçbir şey söylememiş. Peyniri sıkıca tutmuş, tilkinin niyetlerinden şüphelenmiş.

The fox, undeterred, tilted his head and continued, “Oh, Miss Crow, your feathers gleam like polished ebony in the sunlight. Truly, you are the queen of all birds! And I’ve heard whispers in the forest that your voice is as enchanting as your beauty. Could you honor me with a song?”

Tilki yılmadan başını yana eğmiş ve devam etmiş: “Ah, Bayan Karga, tüyleriniz güneş ışığında cilalanmış abanoz gibi parlıyor. Gerçekten, tüm kuşların kraliçesisiniz! Ve ormanda sesinizin güzelliğiniz kadar büyüleyici olduğu söylentileri dolaşıyor. Beni bir şarkıyla onurlandırabilir misiniz?”

The crow’s chest swelled with pride. She loved being admired. “He thinks I’m beautiful and talented!” she thought. She hesitated for a moment but then decided to show off her magnificent voice. She opened her beak wide to sing.

Karganın göğsü gururla kabarmış. Beğenilmekten hoşlanıyormuş. “O beni güzel ve yetenekli buluyor!” diye düşünmüş. Bir an tereddüt etmiş, ama sonra muhteşem sesini göstermek istemiş. Şarkı söylemek için gagasını genişçe açmış.

And just as the first note left her throat, the cheese slipped from her beak and fell. The fox, quick as lightning, caught it in his mouth. He chewed and swallowed with a satisfied grin.

Ve tam boğazından ilk nota çıkarken peynir gagasından kaymış ve düşmüş. Tilki, şimşek kadar hızlı bir hareketle onu ağzında yakalamış. Keyifle çiğneyip yutmuş.

“Ah, thank you for the most delightful breakfast, Miss Crow!” the fox said, laughing. “Your voice may be lovely, but your judgment? Not so much.”

“Ah, bu muhteşem kahvaltı için teşekkür ederim, Bayan Karga!” demiş tilki, gülerek. “Sesiniz güzel olabilir ama karar verme yeteneğiniz pek de öyle değil!” demiş.

The crow watched in dismay as the fox trotted away, her precious cheese gone. She shook her head and sighed. “I must be more careful next time,” she thought. “Not every compliment is sincere.”

Karga, tilkinin uzaklaştığını ve değerli peynirinin gittiğini üzüntüyle izlemiş. Başını sallamış ve iç geçirmiş. “Bir dahaki sefere daha dikkatli olmalıyım,” diye düşünmüş. “Her iltifat samimi değildir.”

Beware of flattery, for it often hides a hidden agenda.
Dikkatli olun; iltifatlar çoğu zaman gizli bir amacı barındırır.

Son güncelleme: 29 Kasım 2024

2 dakika okuma süresi

Bir yanıt yazın Yanıtı iptal et

İlgili Makaleler

The Wind and the Sun

The Tortoise and the Eagle

The Boy Who Cried Wolf

The Crow and the Pitcher

The Farmer and the Snake

The Oak and the Reeds

Reklam Engelleyicisi 😔